بار اول بود سوار ماشینش شدم چه بوی خوبی میداد شیشه ها را بالا کشید و کولر ماشین رو روشن کرد بهم گفت: -می ترسی؟ -خیلی -ازچی؟ -ازاینکه قبول نشم -اگه قبول نشی چی؟ -نمیدونم -چه برنامه ای برای زندگیت داری؟ -اگه دانشگاه قبول شدم درسمو ادامه میدم اگه نشدم هم........ -که چی؟ -نمیدونم نمیخوام به دلم بد راه بدم -باشه امیدوارم موفق بشی..... دیگه تا اونجا حرفی نزدیم وقتی رسیدیم وحید و ساحل رو دیدم ایستاده بودند داشتم پیاده می شدم که سپهرگفت: -منم باهات میام تعجب کردم ولی چیزی نگفتم و پیاده شدم -سلام عزیزم خوبی؟سلام اقاسپهر من-سلام مرسی سپهر-سلام خانوم وحید دستشو برد جلو و به سپهرسلام کرد و بعد هم گفت: -سلام عزیزم خوبی؟ -سلام مرسی تو خویس -منم خوبم استرس داری -اره خیلی می ترسم -تو که مطمئنم قبولی می ترسم این خواهر خرم رد بشه خندیدم که با چشم غره ی سپهر روبه رو شدم خندمو جمع کردم که موقع رفتن شد سپهر گفت میام دنبالت رفتم سر جلسه چند دقیقه چشمامو بستم بعد شروع کردم این چند ساعت عذاب اور هم تمام شد و زدم بیرون خیلی بد دادم فکر نکنم قبول بشم با ناراحتی رفتم بیرون سپهر رو پیدا نکردم اما از دور ماشین وحید رو دیدمرفتم سمتش که گفت: خوب دادی عزیزم؟ نه اصلا نمیدونم تو روخدا نپرس انگار حالت خوب نیست رنگت پریده اومد سمتم و دستم رو تو دستاش گرفت و گفت: چقدر سردی همون موقع سپهر هم اومد چکار میکنی؟دستتو بکش چه غلطی میکنی مگه خودت ناموس نداری به دختر مردم دست میزنی ها؟ وحید-من من قصد بدی نداشتم حالش خوب نیست با این حرف سپهر اومد سمت من که روی زمین نشسته بودم -چی شده دریا چرا این طوری شدی؟ وحید-دریا خانوم؟ سپهر-دریا عزیزم...... من-چیزی نیست یه لحظه جلو چشمام سیاهی رفت اومدم بلند شم که دوباره سرم گیج رفت داشتم می افتادم که سپهر زیر بغلمو گرفت و سریع به سمت ماشین رفتم -الان بر می گردم نمی دونم کجا رفت وقتی اومد یه رانی تو دستش بود اصلا نمی تونستم بخورم بزور یه خوردم داد بعد گفت -چیزی نیست فشارت افتاده چرا صبح چیزی نخوردی؟ -استرس داشتم اشتهامو او دست داده بودم. ماشین حرکت کرد سپهر به مامانم زنگ زد و بهش گفت که ناهار رو بیرون می مونیم.. بعد صندلی رو خم کرد و گفت: -یکم چشماتو ببند تا برسیم -کجا میریم؟ -یه جای خوب چشمامو بستم و دیگه چیزی نفهمیدم سپهر-دریا بیدار شو چشمامو باز کردم..سپهرو دیدم که جلوم ایستاده بود و به من خیره شده بود -چیزی شده؟ سپهر دستی تو موهاش کشید و گفت: -نه نگرانت شدم صدات کردم جواب ندادی... پیاده شو پیاده شدم...وای اینجا که بهشته...چقدر قشنگه...اصلا باورم نمیشه -اینجا کجاست؟ -خونه ی آرزوهای من و سارا -چی؟ -اینجا رو برای سارا درست کرده بودم اما وقت نکرد ببینش...